Маслиҳатҳо барои фармоиш додани қуттиҳои заргарӣ:
(1) Маводи
Як қуттии ҷавоҳиротро аз маводи босифат, ба монанди ҳезум ё чарм ҷустуҷӯ кунед. Ҳангоми дуруст иҷро кардани онҳо, онҳо маҷбуранд, ки обанборҳои таругузарро пешгирӣ кунанд ва изолятсияи хубро барои нигоҳ доштани ҷавоҳирот аз тарс таъмин кунанд. Вудс мисли пӯст ва санавбар чунон пойдору ҳастанд, ки онҳо барои гирифтани баъзе қуттиҳои маъруфи зино истифода мешаванд. Шумо инчунин бояд маводро дар назар дошта бошед, ки хатҳои хеле мулоимро ба монанди ҳисса, лоғар аз ҳад зиёд ё хеле ноҳамвор, метавонад заргарӣ ба заргарони шуморо зиён расонад.
Ягона зарбаи маводи баландсифат ин аст, ки онҳо ба нархи баландтар оварда мерасонанд. Аммо ин ба осонӣ метавонад ба осонӣ муқовимат кунад, ки қуттиҳои заргарӣ аз маводи баландсифат сохта шудаанд, инчунин тӯл кашанд.
(2) андоза
Қуттиҳои заргарӣ бо шаклҳои гуногун ва андозаҳои гуногун меоянд, то ба талаботи қариб ягон намуди ҷамъоварии заргарӣ мувофиқат кунанд. Новобаста аз он ки шумо танҳо якчанд ганҷҳо ё як ганҷҳои бузург доред ё як ганҷи бузург доред, имкониятҳои шумо ҳастанд. Агар шумо ҳоло як коллексияи хурд дошта бошед, аммо шумо нақшаи худро дар ояндаи наздик илова кунед, пас қуттиҳои баландсифат бояд солҳо ва хароҷоти доимиро доимо такмил диҳанд.
(3) ПЕШГИРИИ ААЙГОН Ин як чизест, ки солҳо дар хонаи шумо хоҳад монд Қуттиҳои ҷавоҳирот дар тарҳҳои гуногуни гуногун меоянд ва шумо метавонед яке аз тарҳҳои муосири замонавӣ барои тарҳҳои мураккабтари классикӣ пайдо кунед. Интихоби қуттии ҷавоҳироти рости ҷавоҳирот душвор ба назар мерасад, аммо барои касе, ки заргарӣ аст, вазифаи муҳим аст. Барои баррасии ҳамаи ниёзҳо ва имконоти шумо, ки шуморо ба таври комил қонеъ мекунад, ки шуморо ба таври комил қонеъ кунад.
