Маънои бастабандӣ чист? Ё аҳамияти бастабандӣ?
Дар ҳаёти одамон одатан се дараҷаи эҳтиёҷот вуҷуд дорад:
якум конеъ гардондани эхтиёчоти асосии озука ва либос;
Дуюм, қонеъ кардани ниёзҳои маънавии мардум пас аз ғизо ва либос;
Сеюм, берун рафтан аз эҳтиёҷоти моддию маънавӣ як навъ сабукии беғаразона, инчунин як мақоли маъмулӣ аст, ки мардум аз моддӣ ҷудо, бепарвоӣ нисбат ба давлати олӣ.
Аммо вокеияттар ва ё ин гуна талаби маънавй, меъёри талаботи мардум ва такмили тамоми маданияти миллй дар микьёси меъёрхои эстетикии халк хатман тобиш пайдо мекунад. Аз ин рӯ, ҳама чизест, ки ба истеъмолкунандагон писанд ояд, ба истеъмолкунандагон эстетикӣ, зебоӣ, майл ба ҷустуҷӯи зебоӣ суръат мебахшад. Барои қонеъ гардонидан ва қонеъ гардонидани ниёзҳои равонии муҳаббати мардум ба зебоӣ, истеҳсолкунандагон, корхонаҳо низ дар бастабандии молҳо, барои эҷоди симои зеботар, бигзор истеъмолкунандагон аз нигоҳи аввал ошиқ шаванд, тоқат карда наметавонанд, тарк кунанд, аз орзуи қадр кардан, то қаноатмандии ниҳоии равонии чунин ҳадафи ниҳоӣ.
Бастабандии мол аз оғози савдои мол, он оромона ба ҳаёти одамон. Бояд гуфт, ки банду басти мол махсули инкишофи умумии тамаддуни моддии инсоният ва тамаддуни маънавист. Бо баланд шудани дарачаи зиндагонии одамон вай арзиши мухими худро торафт бештар тачассум мекунад ва маркази вазнинии вазифаи худро дигар мекунад. Яъне, дар баробари њифзи мол, кашондану нигоњдории кулай, пешбурди фурўши мол ва ќонеъ гардонидани талаботи психологии эстетикии одамон муњимтар аст. Аз ин рӯ, вазифаи аввалини бастабандии молӣ мусоидат ба фурӯш аст.
Танҳо дар сурати пешбурди фурӯш метавонад истеҳсолкунандагон ва тиҷорати маҳсулот бозорҳои худро пайдо кунанд.
