Маънои бастабандӣ чист? Ё аҳамияти бастабандӣ?
Дар ҳаёти одамон, одатан се сатҳи эҳтиёҷот мавҷуданд:
Аввалин аст, ки қонеъ кардани ниёзҳои асосии хӯрок ва либосҳо;
Дуюм аст, ки қонеъ кардани ниёзҳои рӯҳонии одамон пас аз хӯрок ва либос;
Сеюм берун аз эҳтиёҷоти моддӣ ва маънавии як намуди дигари худпарастӣ иборат аст, мегӯяд он як гуфт, ки одамон аз мавод, бепарвоӣ ба давлати олӣ ҷудо мебошанд.
Аммо талаботи маънавӣ ё ин гуна талаботи эҳтиёҷот ва такмили тамоми фарҳанги миллӣ, бояд дар миқёси стандартҳои эстетикии мардум суҳан дошта бошанд. Аз ин рӯ, ҳама чиз ба истеъмолкунандагон ҷавобгӯи истеъмолкунандагон, зебоӣ, ки дар он ҷо барои ҷустуҷӯи зебоӣ суръат мегирад. Барои бақияи эҳтиёҷоти психологии муҳаббати мардум, истеҳсолкунандагон, корхонаҳо инчунин дар бастабандии молҳо ҳастанд, аз синни солона қаноатмандии равонии ниҳоии як ҳадафи ниҳоӣ тарк карда наметавонанд.
Гузориши молҳо аз оғози савдои мол, он оромона ба ҳаёти одамон. Бояд гуфт, ки бастаи мол маҳсулоти рушди умумии тамаддуни моддиюзӣ ва тамаддуни рӯҳонӣ мебошад. Бо такмил додани сатҳи зиндагии одамон, он бештар арзиши муҳими худро ворид мекунад ва маркази вазнини онро тағйир медиҳад. Яъне, илова ба ҳифзи молҳо, ҳамлу нақли қулай ва нигоҳдорӣ муҳимтар аст, ки мусоидат ба фурӯши молҳо ва қонеъ кардани ниёзҳои равонии одамон муҳимтар аст. Аз ин рӯ, вазифаи аввали бастаи мол мусоидат ба фурӯш аст.
Танҳо вақте ки фурӯш мегардад, метавонад истеҳсолкунандагон ва корхонаҳои маҳсулот бозорҳои худро пайдо кунанд.
