Bahan kotak Pembungkusan Hijau

Kesan bahan pembungkusan terhadap alam sekitar dan sumber
Bahan adalah asas dan pelopor pembangunan ekonomi dan sosial negara. Dalam proses penuaian bahan, pengekstrakan, penyediaan, pengeluaran, pemprosesan, pengangkutan, penggunaan dan pelupusan, di satu pihak, ia menggalakkan pembangunan sosial dan ekonomi dan kemajuan tamadun manusia, sebaliknya. Ia juga menggunakan banyak tenaga dan sumber, dan mengeluarkan banyak gas buangan, air buangan dan sisa buangan, mencemarkan persekitaran hidup manusia. Pelbagai statistik menunjukkan bahawa, daripada analisis ketumpatan relatif penggunaan tenaga dan sumber serta punca pencemaran alam sekitar, bahan dan pembuatannya merupakan salah satu tanggungjawab utama yang menyebabkan kekurangan tenaga, penggunaan sumber yang berlebihan dan juga kehabisan. Dengan kemakmuran komoditi dan peningkatan pesat industri pembungkusan, bahan pembungkusan juga menghadapi masalah yang sama. Mengikut statistik yang tidak lengkap, penggunaan per kapita semasa bahan pembungkusan di dunia ialah 145kg setahun. Antara 600 juta tan sisa cecair dan pepejal yang dihasilkan di dunia setiap tahun, sisa pembungkusan adalah kira-kira 16 juta tan, menyumbang 25% daripada jumlah keseluruhan sisa bandar. 15% daripada jisim. Dapat dibayangkan bahawa jumlah yang luar biasa itu akan membawa kepada pencemaran alam sekitar yang serius dan pembaziran sumber dalam jangka masa panjang. Khususnya, "pencemaran putih" yang disebabkan oleh sisa pembungkusan plastik yang tidak boleh terdegradasi selama 200 hingga 400 tahun adalah jelas dan membimbangkan.
Kotak coklat

Kesan bahan pembungkusan terhadap alam sekitar dan sumber dicerminkan dalam tiga aspek.
(1) Pencemaran yang disebabkan oleh proses pengeluaran bahan pembungkusan
Dalam penghasilan bahan pembungkusan, sebahagian daripada bahan mentah diproses untuk membentuk bahan pembungkusan, dan sebahagian daripada bahan mentah menjadi bahan pencemar dan dibuang ke alam sekitar. Contohnya, sisa gas yang dilepaskan, air sisa, sisa buangan dan bahan berbahaya, serta bahan pepejal yang tidak boleh dikitar semula, menyebabkan kemudaratan kepada alam sekitar.
Kotak coklat

(2) Sifat bukan hijau bahan pembungkus itu sendiri menyebabkan pencemaran
Bahan pembungkus (termasuk eksipien) boleh mencemarkan kandungan atau alam sekitar akibat perubahan sifat kimianya. Sebagai contoh, polivinil klorida (PVC) mempunyai kestabilan haba yang lemah. Pada suhu tertentu (kira-kira 14°C), hidrogen dan klorin toksik akan terurai, yang akan mencemarkan kandungannya (banyak negara melarang PVC sebagai pembungkus makanan). Apabila terbakar, hidrogen klorida (HCI) terhasil, mengakibatkan hujan asid. Jika pelekat yang digunakan untuk pembungkusan adalah berasaskan pelarut, ia juga akan menyebabkan pencemaran kerana ketoksikannya. Bahan kimia klorofluorokarbon (CFC) yang digunakan dalam industri pembungkusan sebagai agen berbuih untuk menghasilkan pelbagai plastik buih adalah punca utama memusnahkan lapisan ozon udara di bumi, membawa bencana besar kepada manusia.
Kotak macaron

(3) Pembaziran bahan pembungkus menyebabkan pencemaran
Pembungkusan kebanyakannya digunakan sekali sahaja, dan kira-kira 80% daripada sebilangan besar produk pembungkusan menjadi sisa pembungkusan. Dari perspektif global, sisa pepejal yang terbentuk oleh sisa pembungkusan menyumbang kira-kira 1/3 daripada kualiti sisa pepejal bandar. Bahan pembungkusan yang sepadan menyebabkan pembaziran sumber yang besar, dan banyak bahan yang tidak boleh terurai atau tidak boleh dikitar semula merupakan bahagian yang paling penting dan penting dalam pencemaran alam sekitar, terutamanya pinggan mangkuk plastik buih pakai buang dan plastik pakai buang. "Pencemaran putih" yang terbentuk oleh beg membeli-belah adalah pencemaran yang paling serius kepada alam sekitar.
Kotak macaron